Een frozen shoulder is een erg vervelende schouderblessure die lang aan kan blijven houden en gekenmerkt wordt door pijn in de schouder in combinatie met een flinke bewegingsbeperking. Het wordt ook wel ‘adhesieve capsulitis’ genoemd, wat zoveel betekend als ‘verkleefd en ontstoken kapsel’. Ondanks deze naam is de precieze oorzaak van deze aandoening nog niet bekend. Wel komt het relatief vaak voor na langdurige immobilisatie (bijv. een periode in het gips), bij andere schouderaandoeningen zoals artrose of een peesontsteking, of als reactie na een blessure of operatie aan de schouder, maar het kan dus ook spontaan ontstaan. Vrouwen hebben er vaker last van dan mannen en ook mensen met diabetes hebben een grotere kans op deze aandoening.

Hoewel het beloop van een frozen shoulder wel 9 tot 18 maanden in beslag kan nemen is de prognose eigenlijk altijd goed en gaan de klachten op den duur weer over.
dit herstel verloopt in 3 fases:

Freezing fase
In de ‘bevriezende’ fase nemen de pijn en de bewegingsbeperking toe. Deze fase kan van een paar weken tot 9 maanden duren.

Frozen fase
Tijdens de ‘bevroren’ fase neemt de pijn af maar blijft de bewegingsbeperking nagenoeg gelijk. De stijfheid van de schouder zal dan ook de voornaamste klacht zijn. Deze fase duurt 4 tot 9 maanden.

Thawing fase
De ‘ontdooi’ fase is de laatste fase van een frozen shoulder. In deze fase neemt geleidelijk de bewegingsbeperking af. Het verloop van deze fase kan erg variëren al moet ook hier minimaal 4 maanden voor gerekend worden.

De fysiotherapeut kan je in ieder van deze fases helpen met je herstel. In de eerste fase zal door middel van adviezen, oefeningen en rektechnieken worden geprobeerd de pijn en bewegingsbeperking zoveel mogelijk te beperken. Op den duur zal de focus van de behandeling meer gericht zijn op het oefenen en mogelijk mobiliseren van de schouder. In de laatste fase zal de nadruk liggen op het optimaliseren van de beweging in de schouder en het geleidelijk weer oppakken van activiteiten.